Zaman

   

   Zaman geçip gidiyor ve bu beni korkutuyor.Korkutmasının sebebi büyüyor olmam galiba..Evden gitme sürem gittikçe yaklaşıyor.Bir gün çıkacagım o kapıdan, geride ailemi bırakıp, yeni bir hayat kurmak için.Hem can atıyorum hem korkuyorum bir taraftan.Hem bilinmezin verdigi korku hemde aileden ayrılma korkusu.O gün geldiginde gittigimde artık sabahları beni uyandıran,kahvaltı hazırlayan biri olmayacak galiba.Arkamı toplayan biri, kıyafetlerimi hep ütülü bulmamı saglayan biri.Bir taraftanda can atıyorum dedim ya.Evet gerçekten de öyle.Yeni bir hayat,kendime ait bir ev.Hayallarimi gerçekleştirme fırsatı,ideallerimi gerçekleştirme fırsatı daha dogrusu.
  İki duygunun bir arada yaşanması kötü birşey aslında.Çünkü uzun zamandır hiçbirşey yapmıyorum sadece bunları düşünüyorum...Nasıl olacak acaba diyorum?Çok düşünüyorum galiba ama durduramıyorum ya işte düşünceleri.